Inay, Inaaay ko!

Mommy, Mommmy!

Ang mga kakilala ni Joseph na kapwa bata ay laging sumisigaw o umiiyak ng "Inay, Inaaay ko!" kapag ang mga ito ay nakakagat ng putakti, nasasagi ng tricyle, hindi makababa-baba ng inakyat na puno o kaya ay nag-aakalang nakakita ng tiyanak.

Ano ba ang mga ito? tanong ni Joseph sa sarili. I/Vala na silang ginawa kundi tawagin ang kanilang mga inay tuwing sila ay may kinatatakutan.

Ngunit nang bumagyo at bumaha sa kanilang eskuwelahan, at nalagay si Joseph sa alanganin, natutuhan din niyang bigkasin ang mga katagang: "Inay, Inaaay ko!"

Joseph's acquaintances who are his age always shout or cry "Mommy, Mommmy!" whenever they are attacked by wasps, sideswiped by a tricycle, could not get down a tree they have climbed or presume they have seen a goblin.

What is the matter with them? Joseph wonders to himself. They do nothing but cry for their mothers every time they get scared of something.

But when a storm rages and their school gets flooded, and Joseph is put in danger, he also learns to utter the words: "Mommy, Mommmy!"